co by tu jeszcze...

Selfadwokatura to  samodzielne walczenie o swoje prawa. W ramach tzw. platform self-adwokatów osoby niepełnosprawne intelektualnie spotykają się ze sobą, rozmawiają, a następnie reprezentują swoje wspólne interesy na zewnątrz. Próbują samodzielnie dbać o swoje potrzeby, sprawdzać się w różnych rolach społecznych, podejmować pracę i wpływać na instytucje społeczne. Idea ta rozwija się w Polsce od jakiegoś czasu a oczywiście, przywędrowała z Europy...


Ruch self-adwokatów narodził się w USA, rozwija się na całym świecie, w Europie istnieje EPSA - "Europejska Platforma Self-Adwokatów" - organizacja skupiająca stowarzyszenia self-adwokatów z całej Europy.


Byłam dzisiaj na takiej konferencji prowadzonej przez osoby niepełnosprawne intelektualnie. Mówili o swoich prawach do bycia pełnoprawnym obywatelem. O obowiązkach też. Mówili o potrzebie pracy, o chęci zawierania małżeństw, o realizowaniu swoich potrzeb seksualnych, o sprzeciwie wobec ubezwłasnowolnienia ich.


Mówili...
I było to ładne i wzruszające.
I zadawali pytania do władz miasta.


A potem podeszła do mnie moja dawna uczennica. 
Pani Beatko, mama mnie wsadziła do tych Warsztatów, a ja tu wcale nie chcę być. Nie pozwalają mi jechać do sklepu, na zakupy, przecież jeździłam sama, umiem.
Jesteś self adwokatem - powiedziałam - wywalcz przepustkę.
Nie mogę. (...)
Rzeczywistość jest szara i brutalna, ale oprawa wygląda ładnie, w sprawozdaniu.


Większość ludzi z niepełnosprawnością intelektualną nie jest słuchanych, sprawują oni niewielką kontrolę nad własnym życiem, nie są traktowani z szacunkiem. Często wynika to z niedoceniania ich umiejętności. Wielu członków rodzin i profesjonalistów nadal postrzega osoby z niepełnosprawnością intelektualną jak dzieci i nie pozwala im na swobodę
w podejmowaniu decyzji, popełniania błędów i uczenia się sprawowania większej kontroli nad własnym życiem.


To prawda, jednak czy aby to zmienić trzeba do tego self adwokatów?
Program ma nauczyć niepełnosprawnych intelektualnie korzystania z poczty, załatwienia sprawy w banku, cóż, takich umiejętności powinno się uczyć, bez pisania specjalnego programu i zdobywania na niego nowych atrakcyjnych grantów. To powinna być norma w placówkach opiekujących się dorosłymi niepełnosprawnymi. Kiedy robiłam z moimi kolegami takie działania w Ośrodku Adaptacyjnym nazywało się to uspołecznieniem.
Fakt.
Teraz nazywa się ciekawiej.


Żeby nie było, że jestem przeciw, ale mam wrażenie, że ktoś daje cukierka ale na pewno nie zdejmie papierka.